Siedmiu gniewnych

Stowarzyszenie STOP LOOK THIK chce stworzyć film „Siedmiu gniewnych” na podstawie „Dwunastu gniewnych ludzi” w reżyserii Sidneya Lumeta . „Siedmiu gniewnych” w adaptacji Rafała Łukasza Rennera pokazuje to, co niedostępne dla zwykłego śmiertelnika, a nawet adwokata i prokuratora. Akcja rozgrywa się w sali narad, w której obraduje komisja powołana do tej sprawy, mająca podjąć decyzję w sprawie zabójstwa. To zakulisowa relacja z tego, jak dochodzi do wydania wyroku. Przed rozpoczęciem narady przysięgli dostają ostatnie instrukcje od sędziego. Jeśli będą mieli uzasadnione wątpliwości co do winy oskarżonego, powinni wydać wyrok uniewinniający, w przypadku braku takich wątpliwości – powinni go skazać. Ta adaptacja różni się od amerykańskiej wersji trzema rzeczami: 
1) Oskarżonym o zabójstwo jest ksiądz. Na początku Komisja wydaje wyrok „ niewinny”. Jednak w śród tej szóstki jest jedna osoba która ma wątpliwości. 2) Zamiast ławy przysięgłych mamy komisje, składająca się z tytułowych siedmiu osób. 3) Nie zapada wyrok. Ten zabieg powoduje, że widz staje się jednym z członków komisji i to on sam w sobie ma oddzielić fakty od uprzedzeń.

INSPIRACJA

Inspiracja do tej adaptacji była sprawa zamordowanej kilkadziesiąt lat temu w USA, siostry Catherine Cesnik (na Netfilx można zobaczyć dokument „The Keepers” opisujący tą sprawę) oraz samobójstwo Bartka Obłójka, który powiesił się na drzewie koło swojego domu we wsi Hłudno w województwie podkarpackim. Bartek zostawił list w którym napisał, że miejscowy ksiądz proboszcz oskarżył go kradzież smyczy i pieniędzy, których on nie ukradł. Napisał, że zabija się, by wszyscy dowiedzieli się o tym, co ksiądz robi. Napisał, a potem zamazał wyrazy, które policyjnym ekspertom udało się odczytać – pedofil i zgwałcenie. Historia tym smutniejsza, ponieważ ludzie ze wsi nie uwierzyli w to co napisał Bartek w liście samobójczym i obwiniali rodzinę o chęć wyłudzenia pieniędzy. W adaptacji Rafała Ł. Rennera jak i w oryginale Sidneya Lumeta nie ma większego znaczenia, czy ktoś jest winny, czy nie winny, znaczenie ma co wpływa na fakty- prawdę przykryją uprzedzenia i wpojone kody kulturowe. 
Ważnym podkreślenia jest to, że „ Siedmiu Gniewnych” nie obraża uczuć religijnych, nie podważa roli kościoła w społeczeństwie. 

Argumenty komisji

Komisja zastanawia się, jak doprowadzić do jednomyślnego rozstrzygnięcia. Decydują się przedstawić swoje argumenty za uniewinnieniem, żeby przekonać kobietę o odrębnym poglądzie, że to oni mają rację. Każdy z przysięgłych ma powiedzieć, dlaczego uważa oskarżonego za niewinnego. To chyba najlepszy moment w spektaklu pokazujący, jak różną drogą mogą podążać ludzkie myśli i jak różne zdarzenia czy argumenty mogą wpływać na decyzje. Czterech mężczyzn i dwie kobiety, a każdy z nich zamiast mówić o faktach, analizuje je przez pryzmat swoich przekonań i doświadczenia. Poznanie sposobu myślenia członków komisji to najważniejsza informacja dla widza – daje mu możliwość dokonania wyboru i utożsamienia się ze sprawą.  W adaptacji „ Siedmiu Gniewnych” pierwszy członek komisji nie potrafi racjonalnie podać racji, które przekonały go do niewinności oskarżonego. – Po prostu myślę, że jest niewinny. Wydawało mi się to oczywiste od samego początku. Nikt nie udowodnił, że tak nie jest.  Wypowiedź ta świadczy o ignorancji. Nie słuchał co było mówione podczas procesu. Ten przysięgły nie analizuje dowodów i w ocenie sprawy nie kieruje się logiką. Opiera się na ogólnym wrażeniu. Na taką ocenę składa się zapewne zarówno wygląd oskarżonego, jak i sposób, w jaki zeznaje. Zatem o wyniku sprawy często decydować mogą nie tylko dowody, ale i wrażenie, jakie pozostawi po sobie oskarżony. To istotna informacja dla widza. 
Drugi członek komisji oświadcza, że do tej sprawy nie ma żadnego osobistego stosunku, a co do winy przekonały go zgromadzone dowody, które zaczyna analizować. Dopiero dzięki niemu poznajemy szczegóły sprawy, nad którą obraduje ława przysięgłych.  Według kolejnego członka komisji za niewinnością oskarżonego, świadczy fakt iż jest księdzem. Jako przykład jego niewinności podaje piątek przykazanie- nie zabijaj. Kolejnym z argumentów jest wciąż powtarzający się komunał- „Ale to jest ksiądz, księża nie zabijają…” Kolejny czółek komisji obarcza winą chłopca, twierdząc że ludzie z jego środowiska to urodzeni przestępcy- chłopiec jest winny ponieważ jest z Ukrainy.